Tamisié
Dioscorea communis
Dioscoreaceae
Àutri noum : Sage-màri, Vigno-blanco, Sege-màri, Selet-de-nosto-damo.
Noms en français : Tamier, Herbe aux femmes battues.
Descripcioun :Lou tamisié es uno liano que trachis dins li relarg umide de colo e basso mountagno. Se recounèis à si fueio lusènto e en cor e pièi à si fru roujo.
Usanço :La racino de tamisié èi couneigudo pèr apasima li macaduro, li mau d'os e àutri doulour. Basto de la trissa e n'en freta sus la péu. P. Lieutaghi raporto que dins lis annado 1940, un capelan de la santo-Baumo n'en adoubavo uno poumado, op.cit. p. 534. Ei peréu uno erbo diuretico.
Port : Liano
Taio : 1 à 4 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Dioscorea
Famiho : Dioscoreaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Ribiero
- Esboudèu
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Dioscorea communis (L.) Caddick & Wilkin, 2002
(= Tamus communis L., 1753 )
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788